Jak sprawdzić adres IP w systemie Linux? Skuteczne metody

Aby sprawdzić adres IP w systemie Linux, możesz skorzystać zarówno z narzędzi terminalowych, jak i graficznych. Poniżej znajdziesz rozbudowany poradnik z wyjaśnieniami i instrukcjami krok po kroku, przeznaczony dla użytkowników na każdym poziomie zaawansowania.

1. Adres IP — podstawowe pojęcia

• Adres IP to unikalny identyfikator nadawany urządzeniu w sieci. Występuje w wersji IPv4 (format: 192.168.1.15) lub IPv6 (format: 2001:0db8:85a3::8a2e:0370:7334).
• Wyróżniamy adres IP prywatny (w sieci lokalnej) i adres IP publiczny (widoczny w Internecie).

2. Sprawdzanie adresu IP w terminalu

a) Polecenie ip addr

1. Otwórz terminal (najczęściej skrót: Ctrl + Alt + T lub przez menu aplikacji).
2. Wpisz polecenie:

 ip addr 

3. Naciśnij Enter.

• Adres IP znajdziesz w sekcji inet przy interfejsie sieciowym, np. eth0 (Ethernet) lub wlan0/wlp3s0 (Wi-Fi).
• IPv4 pojawia się w formacie: inet 192.168.1.15/24
• IPv6 pojawia się w formacie: inet6 fe80::a8bb:ccff:fe01:2345/64.

b) Polecenie ifconfig

1. W terminalu wpisz:

 ifconfig 

2. Naciśnij Enter.

• ifconfig jest starszym narzędziem, wciąż obecnym na wielu systemach, lecz w nowoczesnych dystrybucjach wymagane może być jego doinstalowanie.
• Szukaj wpisu inet addr dla IPv4 lub inet6 dla IPv6 przy wybranym interfejsie sieciowym.

c) Polecenie hostname -I

1. W terminalu wpisz:

 hostname -I 

2. Naciśnij Enter.

• Komenda zwraca wszystkie prywatne adresy IP przypisane do twojego komputera, jeden po drugim.

3. Sprawdzanie adresu IP w środowisku graficznym

1. Otwórz menu „Ustawienia” lub „Settings”.
2. Przejdź do zakładki „Sieć” lub „Network”.
3. Wybierz odpowiednie połączenie (Ethernet/Wi-Fi).
4. Adres IP zazwyczaj znajduje się w sekcji „Szczegóły” lub „Informacje o połączeniu”.

Ta metoda jest wygodna dla użytkowników, którzy wolą unikać terminala.

4. Sprawdzanie publicznego adresu IP

• W celu sprawdzenia adresu IP publicznego (widocznego w Internecie), przejdź na dowolną stronę wyświetlającą Twój adres publiczny, np. whatismyip.com lub ipinfo.io.

Do sprawdzonych narzędzi terminalowych należy np.:

curl ifconfig.me 

• Powinien pojawić się jeden adres — Twój publiczny IP.

5. Komentarze i wskazówki

• Loopback (127.0.0.1) – To adres, który zawsze wskazuje na „sam siebie” – nie jest adresem używanym do komunikacji z innymi urządzeniami.
• W systemach z kilkoma kartami sieciowymi każde z nich może mieć swój własny adres IP.
• Najczęściej korzysta się z ip addr — to polecenie jest najbardziej uniwersalne i aktualne.

6. Przykładowe wynikowe fragmenty poleceń

Polecenie ip addr

3: wlp3s0: <BROADCAST,MULTICAST,UP,LOWER_UP> mtu 1500 ... inet 192.168.0.15/24 brd 192.168.0.255 scope global dynamic wlp3s0 inet6 fe80::a8bb:ccff:fe01:2345/64 scope link 

Polecenie ifconfig

wlp3s0: flags=4163<UP,BROADCAST,RUNNING,MULTICAST> mtu 1500 inet 192.168.0.15 netmask 255.255.255.0 broadcast 192.168.0.255 inet6 fe80::a8bb:ccff:fe01:2345 prefixlen 64 scopeid 0x20<link> 

Podsumowując –

• Używając terminala, wpisz: ip addr lub hostname -I.
• W środowisku graficznym znajdziesz IP w ustawieniach sieci.
• Adres publiczny sprawdzisz przez strony WWW lub komendę curl.
• Znajomość poleceń terminalowych jest kluczowa dla użytkownika Linuxa, który chce mieć pełną kontrolę nad siecią.